Een aantal jaren geleden had ik angst, schrik voor katten. Nu is het zo: Ik ben gek op mijn kat.
Zijn haar glimt in de Zon. Hij verstopt zich achter de struiken, hij kijk me met zigeuner achtige ogen aan die me betoveren. Hij slaapt op mijn werktafel, als ik daar ga werken. Hij ligt op de grond voor mijn schildersezel zodat ik onmogelijk kan schilderen , net zolang tot dat ik hem aai. En hij volgt me, hij volgt ons door de hele huis zoals een hond. Ik denk zijn miauwen te begrijpen, en hij veel van mijn woorden.
Ik kan zeggen, wij zijn voor elkaar gemaakt maar hij is intelligent, hij toont niet zijn favoriet, ik denk dat hij voor mij is, maar dat denken allemaal thuis. Ik vindt het niet erg, ik respecteer hem omdat ik denk dat hij zo veel van me houd, als ik van hem… Marcel Maus (franse etnoloog) zei het al: “de kat is het enige dier dat erin geslaagd is om de mens te temmen” 😉
Foto’s: Frans Vossen, Ángeles Nieto; Deel schilderij “Gato” Ángeles Nieto
No Comments